کودکی که آغوشش را باز کرده، دختری که کتاب می‌خواند، دو جوانی که در عقب پیکره تراشیده‌ای بودا در کوه‌پایه‌های بامیان با حالت آکنده از خنده و کودکانی با کیف مکتب به روشنایی قدم می‌گذارند، نمایی از تابلویی است که چهره‌ی از افغانستان در سازمان ملل متحد به نمایش می‌گذارد.
کمتر کتاب داستاني يا اثر هنري مي‌توان سراغ داشت که دور از تجلي جنگ صلح يا همان نفرت عشق باشد. از رمان جنگ و صلح تولستوي گرفته تا نقاشي موناليزا و اين شعر مولانا ” جــنگهـاي خلق، بهر خوبي است، بــرگ بيبــرگي، نشان طوبي است” همه به نوعي اين تقابل جنگ و صلح را حفظ کردهاند، سوال اين است که چه رابطه مي‌تواند ميان جنگ و صلح و ادبيات وجود داشته باشد و اين رابطه چه تأثيري روي مخاطب مي‌گذارد؟
در همين مورد ماهنامه تخصص گپ و گفتي با حميرا قادري داستان‌نويس چهره‌دست کشور داشته است. در متن زير خواننده باشيد!
وزارت اطلاعات چندی پیش گفته بود که طرح این وزارت، مبنی بر ثبت شهر هرات در فهرست میراث‌های فرهنگی جهان از سوی یونسکو تأیید شده است. فرهنگیان در هرات با آنکه این اقدام را برای حفظ آثار باستانی و صنعت گردشگری مفید می‌دانند، اما می‌گویند که افغانستان این دستآورد را مدیون وزارت اطلاعات فرهنگ نه، بلکه مدیون فعالیت‌های دادخواهانه فعالان فرهنگی کشور است.
عبدالتواب تائب رئیس اداره زراعت، آبیاری و مالداری هرات در یک نشست خبری می‌گوید که به دلیل خشکسالی در سال روان حاصلات گندم 50 درصد کاهش یافته است.